ไม่ว่าจะรัก ไม่ว่าจะหลงเพียงใด
ฉันก็คือตัวฉันไม่ต้องไปเทียบเทียมใครหรอก
ทำได้แค่ ได้มอง ได้แล ได้จองก็ดีถมไป
ไม่ว่าจะรัก ไม่ว่าจะหลงเพียงใด
ฉันก็คือตัวฉันไม่ต้องไปเทียบเทียมใครหรอก
ให้แก้วแหวน เงินทอง ส่องแสงเรืองรอง ไม่ต้องช้ำใจ
ไม่อยากจะถามเพราะเรื่องบางเรื่องเธอคิดเอง
คิดมากไปใช่ไหม เธอไม่เป็นไรฉันคิดเป็นก่อน
เขียนบทเพลง บรรเลงกล่อม
ยามจะนอนบอกฝันดี
ไม่เป็นไร ถึงแม้เธอไม่เต็มใจ
จะเขียนจดหมายไปหา ในวันที่ฟ้าเป็นใจ
ฉันเป็นใคร ในวันที่ฟ้าเอนกาย
อยากให้เธอได้รับรู้ ว่าพี่รักหนูเพียงใด
แล้วเธอไม่เป็นไร ไม่มีจันทร์ส่อง
ก่อนจะไป ไม่มีลางบอก
ไกลแค่ไหน ไม่มีคำตอบ
และเธอไปกลับใคร ไม่มีการส่อง
จากที่ว่าง อยู่ที่เดิม ไม่ไกลจากที่สร้าง
ความทรงจำที่ส่งจากที่บ้าน
อย่างที่เห็นที่ ได้คือที่ภาพ
เธอไม่ใจ คำพูด อย่างที่ว่า
ไม่ว่าจะรัก ไม่ว่าจะหลงเพียงใด
ฉันก็คือตัวฉันไม่ต้องไปเทียบเทียมใครหรอก
ทำได้แค่ ได้มอง ได้แล ได้จองก็ดีถมไป
ไม่ว่าจะรัก ไม่ว่าจะหลงเพียงใด
ฉันก็คือตัวฉันไม่ต้องไปเทียบเทียมใครหรอก
ให้แก้วแหวน เงินทอง ส่องแสงเรืองรอง ไม่ต้องช้ำใจ
แววตาที่เธอเดินเข้ามาอยากให้เธอรู้เอาไว้
ว่าเธอไม่เหมือนสิ่งอื่นใด ที่ฉันเคยเจอมาก่อน
แต่เธอไม่เคยคิดจะมอง ได้แค่ส่องแสงเรืองลอง
ได้แค่นั้งรอแล้วก็ช้ำไป
รักเธอ ถ้าหากเธอเป็นหมู่ดาว ก็แค่เป็นดาวที่สุดฟ้า
ไอ้คนอย่างฉันได้แค่เหลี่ยวมอง
ไอ้คนอย่างฉันน่ะไม่ชอบเหมือนใคร
และไม่ขอให้ใครมานั่งรอ
ก็คงต้องพอ และปล่อยให้เธอเดินต่อไป
จะไม่โทษดาว โทษฟ้า หรือโทษธิดาองค์ใด
จะขอสิ่งเดียว คือยอมรับในตัวฉันนั้นได้ไหม
ก็ฉันมันเป็นอย่างงี้ เลยเดินออกมาตอนเมื่อวาน
จะไม่โทษใครทั้งนั้น ที่ทำให้รักเราเจือจาง
ไม่ว่าจะรัก ไม่ว่าจะหลงเพียงใด
ฉันก็คือตัวฉันไม่ต้องไปเทียบเทียมใครหรอก
ทำได้แค่ ได้มอง ได้แล ได้จองก็ดีถมไป
ไม่ว่าจะรัก ไม่ว่าจะหลงเพียงใด
ฉันก็คือตัวฉันไม่ต้องไปเทียบเทียมใครหรอก
ให้แก้วแหวน เงินทอง ส่องแสงเรืองรอง ไม่ต้องช้ำใจ